Piwo o głęboko czerwono-brązowym, bordowym
kolorze, w smaku i aromacie przypominające
czerwone wino. Piwo górnej fermentacji,
dojrzewane w drewnianych beczkach, gdzie
końcowy etap fermentacji przebiega z udziałem
różnych drobnoustrojów, takich jak lactobacillus,
pediococcus, brettanomyces i acetobacter.
Przez wieki, tradycyjnym piwem w Zachodniej
Flandrii było ciemne, kwaskowate piwo,
dojrzewające w dębowych beczkach w browarze.
Ten sposób produkcji zachował się za względu na
bliskość francuskich producentów czerwonego
wina (Burgundia) i łatwość pozyskiwania
używanych beczek po winie, w których następnie
dojrzewane było piwo. W XIX wieku
wprowadzono dojrzewanie w dużych
drewnianych kufach oraz mieszanie piwa 18
miesięcznego z 10 miesięcznym. Przypisuje się to
Eugene Rodenbach, który te techniki miał
przywieźć z Anglii.
Parametry:
Ekstrakt początkowy 12,0-16,0 º Blg
Ekstrakt końcowy 2,0-3,5 º Blg
Zawartość alkoholu: 4,5-7,0 % obj.
Goryczka: 0-10 IBU
Barwa: 24-42 EBC
Surowce i technologia: Tradycyjnie najczęściej
stosowany jest słód wiedeński, monachijski z
domieszką pilzneńskiego, nie duże ilości słodów
karmelowych oraz ok. 20% grysu kukurydzianego
lub niesłodowanej pszenicy. Ten dodatek
wspomaga prawidłowy rozwój wszystkich
drobnoustrojów biorących udział w fermentacji.
Chmiel europejski lub angielski o niskiej
zawartości alfakwasów. Drożdże o dużej produkcji
estrów owocowych. Po fermentacji głównej piwo
staczane jest do drewnianych beczek lub kuf,
gdzie następuje fermentacja spontaniczna z
udziałem drobnoustrojów wegetujących w
drewnie. Następnie miesza się partie dłużej
dojrzewające z młodszymi. W warunkach
domowych po głównej fermentacji należy piwo
zlać na fermentację cichą dodając drożdży
dedykowanych do kwaśnych piw flandryjskich np.
WY 3763 Roeselare Ale Blend oraz dodać kostki
lub chipsy dębowe.
Barwa: ciemnoczerwona lub brązowa z
czerwonym odcieniem, klarowna.
Piana: niska lub średnia, nietrwała.
Aromat: złożony i bogaty. Nuty octu
balsamicznego przeplatają się z nutami
czerwonych owoców takich jak porzeczki, maliny,
poziomki, truskawki, wiśnie. Wyraźne nuty winne.
W tle słodowy aromat czarnego chleba. Zapach
może być dopełniony nutami tytoniu, wanilii,
marmolady, suszonych śliwek. Zapach starego
chmielu (kwas izowalerianowy) oraz
podpuszczkowy ( kwas masłowy) są niepożądane.
Smak: Średnia do duża kwaśność skontrowana
nutami karmelowymi ewentualnie posmakiem
wanilii, które często dają wrażenie słodkawego
finiszu, ale nie wyraźnie słodkiego. Kwaśność jest
octowa i cytrusowa. Często występuje wyraźna
nuta słodowa kojarząca się ze smakiem czarnego
chleba. Bogactwa smaku dopełniają nuty winne i
czerwonych owoców. Wyraźne nuty pochodzące
od leżakowania w drewnie: garbnikowe, dębowe.
Goryczka: bardzo niska
Odczucie w ustach: Średnio niska do średniej
pełności, średnie nagazowanie. Często sprawia
wrażenie kremowego na języku. Może być lekko
ściągające od tanin pochodzących z dębowych
beczek.
Ogólne wrażenie: Piwo o czerwonej barwie,
wyraźnie kwaśne. Leżakowanie w beczkach po
czerwonym winie nadaje mu złożonego
charakteru w smaku i aromacie podobnego do
czerwonego wina.
Przykłady komercyjne: Rodenbach Grand Cru,
Duchesse de Bourgogne, Queue de Cherrue
Brune, Bacchus Vlaams Oud Bruin, Petrus Oud
Bruin.