wróć

Hefeweizen

Piwo górnej fermentacji, tradycyjnie bazujące na pszenicy, pochodzące z Bawarii, rześkie i orzeźwiające. W pierwotnej wersji Prawa Czystości (Reinheitsgebot) z 1516 r., prawo do jego warzenia przysługiwało jedynie browarom książęcym. Wersja filtrowana określana jest mianem Kristallweizen. Charakter Kristallweizen jest generalnie bardziej owocowy i mniej fenolowy w porównaniu z Hefeweizen.

Parametry
Ekstrakt początkowy: 11-13 [º Blg]
Ekstrakt końcowy 2,5-3,6 [º Blg]
Zawartość alkoholu: 4,5-5,5 % obj.
Goryczka: 8-15 IBU
Barwa: 4-16 EBC

Surowce i technologia: według prawa niemieckiego przynajmniej 50% zasypu musi stanowić słodowana pszenica, ale niektóre wersje używają jej do 70%, reszta to słód pilzneński . Tradycyjnie stosowane jest zacieranie dekokcyjne, które nadaje odpowiednią treściwość bez zbytniej słodkości. Specyficzne drożdże do piw typu Hefeweizen są kluczowe, produkują typowe goździkowe i owocowe cechy, ale fermentacja w zbyt wysokich temperaturach może negatywnie wpłynąć na balans i może nadać nieprzyjemne posmaki. Mała ilość szlachetnych chmieli używana jest tylko dla nadania goryczki.

Barwa: kolor od blado słomkowego do bardzo ciemnozłotego, pomarańczowego. Zwykle mniej lub bardziej mętne z powodu wysokiego poziomu białek pochodzących z pszenicy, aczkolwiek poziom przejrzystości może być rożny. Piwo "mit hefe" jest również nieprzejrzyste ze względu na osad drożdżowy (który może, ale nie musi być podniesiony przed wypiciem).

Piana: biała, obfita, bardzo gęsta, długo utrzymująca się.

Aromat: umiarkowany lub wysoki poziom fenoli (przeważnie aromat goździka) i estrów owocowych (przeważnie banan). Balans i intensywność fenoli i estrów może być różny, ale w najlepszych przykładach tego stylu są dobrze zbalansowane i dość mocno wyczuwalne. Aromat szlachetnych chmieli niski lub brak. Lekki lub umiarkowany aromat pszenicy (który może być odczuwany jako chlebowy albo zbożowy) może być obecny, ale inne cechy słodowe nie powinny występować. Brak diacetylu albo DMS. Opcjonalnie akceptowalne są aromaty takie jak lekka, cytrusowa cierpkość, lekki lub umiarkowany aromat gumy do żucia. Żaden z tych opcjonalnych aromatów nie powinien być mocny albo dominujący, ale może występować by dodać kompleksowości i balansu

Smak: słaby lub umiarkowanie mocny smak bananów i goździków. Balans i intensywność fenoli i estrów może być rożny, ale w najlepszych przykładach tego stylu są dobrze zbalansowane i dość mocno wyczuwalne. Opcjonalnie, mogą wystąpić bardzo lekkie lub umiarkowane posmaki waniliowe i gumy do żucia. Pomagają one zaakcentować posmaki bananowe, słodkość i okrągłość, ale żaden nie powinien dominować. Delikatny, trochę chlebowy albo zbożowy smak pszenicy jest pożądany, podobnie delikatna słodkość słodu pilzneńskiego. Smak chmielowy jest lekki lub całkowicie go brak. Cierpkie, cytrusowe cechy pochodzące od drożdży i wysokiego nagazowania są przeważnie obecne. Brak diacetylu czy DMS.

Goryczka: słaba lub umiarkowanie słaba. Odczucie w ustach: treściwość średnio lekka lub średnia; nigdy ciężkie. Osad drożdżowy może zwiększać odczucie treściwości. Tekstura smaku pochodząca od pszenicy wpływa na odczucie puszystości, kremowości, pełności, które może przedłużyć się do nieco ostrego finiszu spowodowanego wysokim nagazowaniem. Na podniebieniu pełne, gładkie wraz z relatywnie wytrawnym finiszem. Zawsze mocno nasycony CO2.

Ogólne wrażenie: orzeźwiające, rześkie i lekkie piwo, lekko chmielone, posiadające charakterystyczne bananowo-goździkowe cechy.

Przykłady komercyjne: Püttner-Bräu Weißbier, Weihenstephaner Hefeweissbier, Hacker-Pschorr Weisse, Maisel's Weisse, Ayinger Bräu Weisse.