Piwo górnej fermentacji, tradycyjnie bazujące na
pszenicy, pochodzące z Bawarii, rześkie i
orzeźwiające. W pierwotnej wersji Prawa
Czystości (Reinheitsgebot) z 1516 r., prawo do
jego warzenia przysługiwało jedynie browarom
książęcym. Wersja filtrowana określana jest
mianem Kristallweizen. Charakter Kristallweizen
jest generalnie bardziej owocowy i mniej
fenolowy w porównaniu z Hefeweizen.
Parametry
Ekstrakt początkowy: 11-13 [º Blg]
Ekstrakt końcowy 2,5-3,6 [º Blg]
Zawartość alkoholu: 4,5-5,5 % obj.
Goryczka: 8-15 IBU
Barwa: 4-16 EBC
Surowce i technologia: według prawa
niemieckiego przynajmniej 50% zasypu musi
stanowić słodowana pszenica, ale niektóre wersje
używają jej do 70%, reszta to słód pilzneński .
Tradycyjnie stosowane jest zacieranie
dekokcyjne, które nadaje odpowiednią treściwość
bez zbytniej słodkości. Specyficzne drożdże do
piw typu Hefeweizen są kluczowe, produkują
typowe goździkowe i owocowe cechy, ale
fermentacja w zbyt wysokich temperaturach
może negatywnie wpłynąć na balans i może
nadać nieprzyjemne posmaki. Mała ilość
szlachetnych chmieli używana jest tylko dla
nadania goryczki.
Barwa: kolor od blado słomkowego do bardzo
ciemnozłotego, pomarańczowego. Zwykle mniej
lub bardziej mętne z powodu wysokiego poziomu
białek pochodzących z pszenicy, aczkolwiek
poziom przejrzystości może być rożny. Piwo "mit
hefe" jest również nieprzejrzyste ze względu na
osad drożdżowy (który może, ale nie musi być
podniesiony przed wypiciem).
Piana: biała, obfita, bardzo gęsta, długo
utrzymująca się.
Aromat: umiarkowany lub wysoki poziom fenoli
(przeważnie aromat goździka) i estrów
owocowych (przeważnie banan). Balans i
intensywność fenoli i estrów może być różny, ale
w najlepszych przykładach tego stylu są dobrze
zbalansowane i dość mocno wyczuwalne. Aromat
szlachetnych chmieli niski lub brak. Lekki lub
umiarkowany aromat pszenicy (który może być
odczuwany jako chlebowy albo zbożowy) może
być obecny, ale inne cechy słodowe nie powinny
występować. Brak diacetylu albo DMS.
Opcjonalnie akceptowalne są aromaty takie jak
lekka, cytrusowa cierpkość, lekki lub
umiarkowany aromat gumy do żucia. Żaden z
tych opcjonalnych aromatów nie powinien być
mocny albo dominujący, ale może występować by
dodać kompleksowości i balansu
Smak: słaby lub umiarkowanie mocny smak
bananów i goździków. Balans i intensywność
fenoli i estrów może być rożny, ale w najlepszych
przykładach tego stylu są dobrze zbalansowane i
dość mocno wyczuwalne. Opcjonalnie, mogą
wystąpić bardzo lekkie lub umiarkowane posmaki
waniliowe i gumy do żucia. Pomagają one
zaakcentować posmaki bananowe, słodkość i
okrągłość, ale żaden nie powinien dominować.
Delikatny, trochę chlebowy albo zbożowy smak
pszenicy jest pożądany, podobnie delikatna
słodkość słodu pilzneńskiego. Smak chmielowy
jest lekki lub całkowicie go brak. Cierpkie,
cytrusowe cechy pochodzące od drożdży i
wysokiego nagazowania są przeważnie obecne.
Brak diacetylu czy DMS.
Goryczka: słaba lub umiarkowanie słaba.
Odczucie w ustach: treściwość średnio lekka lub
średnia; nigdy ciężkie. Osad drożdżowy może
zwiększać odczucie treściwości. Tekstura smaku
pochodząca od pszenicy wpływa na odczucie
puszystości, kremowości, pełności, które może
przedłużyć się do nieco ostrego finiszu
spowodowanego wysokim nagazowaniem. Na
podniebieniu pełne, gładkie wraz z relatywnie
wytrawnym finiszem. Zawsze mocno nasycony
CO2.
Ogólne wrażenie: orzeźwiające, rześkie i lekkie
piwo, lekko chmielone, posiadające
charakterystyczne bananowo-goździkowe cechy.
Przykłady komercyjne: Püttner-Bräu Weißbier,
Weihenstephaner Hefeweissbier, Hacker-Pschorr
Weisse, Maisel's Weisse, Ayinger Bräu Weisse.