Mianem podwójnego, dubeltowego w średniowiecznej Europie określane było piwo mocniejsze i cięższe niż zwykłe. Opierając się na tej tradycji, opactwo Trappistów w Westmalle, w połowie XIX-tego wieku warzyło i sprzedawało dość słodkie i ciężkawe piwo o brunatnej barwie, nazwane dubbel. Z czasem receptura została udoskonalona, użycie syropu kandyzowanego dodało lekkości, piwo zyskało subtelny i łagodny profil. Jego duża popularność spowodowała, że inne browary w regionie zaczęły opracowywać podobne receptury tak, że dzisiaj mamy wiele bardzo dobrych przykładów tego stylu.
Parametry:
Ekstrakt początkowy 15-18 ºBlg
Ekstrakt końcowy 2,0-4,5 ºBlg
Zawartość alkoholu: 6-8 % obj.
Goryczka: 12-29 IBU
Barwa: 20-48 EBC
Surowce i technologia: Podstawa zasypu to słód
pilzneński lub belgijski pale ale. Bywają dodawane
niewielkie ilości słodów karmelowych, biscuit,
special B lub ciemnego. Niekiedy dodawana jest
niesłodowana pszenica. Ekstrakt uzupełnia
dodatek od 5 do 20% cukru lub syropu
kandyzowanego do kotła.
Chmiel: najczęściej
europejskie odmiany, takie jak Saaz, Hallertau,
Styrian Goldings.
Zacieranie infuzyjne najczęściej z kilkoma
przerwami. Fermentacja tylko dedykowanymi
drożdżami w temp. 18 – 22 °C. Kondycjonowane
w butelkach.
Barwa: Od ciemnomiedzianej do brunatnej, z
czerwonym odcieniem. Może być opalizujące lub
zamglone.
Piana: Wysoka, trwała, jasna lub beżowa, często
nieregularna, poszarpana, małe i duże pęcherze.
Aromat: złożony, ale delikatny. Zapach owoców,
takich jak melony, figi, rodzynki, wiśnie, śliwki,
delikatna nuta karmelowa lub czekoladowa,
lekkie nuty cytrusowe. Typowe są aromaty
korzenne, przyprawowe (fenolowe) pochodzące
od charakterystycznych szczepów drożdży.
Obecna także delikatna nuta chmielowa. Może
występować lekki aromat rumowy. Brak diacetylu
i DMS. Nuty rozpuszczalnikowe czy intensywnie
alkoholowe są wadą.
Smak: Lekki, delikatnie karmelowy,
herbatnikowy, gorzka czekolada, figi, rodzynki,
cytrusy, melony, nuty przyprawowe. Wyraźna
słodycz jest wadą i może być oznaką
niedofermentowania albo przeładowania słodami
karmelowymi. Zakończenie wytrawne. Nuty
palone niepożądane.
Goryczka: niska lub średnia, krótka, chmielowa z
posmakami cytrusowymi, przyprawowymi i
czekoladowymi. Może być lekko alkoholowa.
Odczucie w ustach: Gładkie i kremowe. Mimo
całej złożoności smaku i aromatu, piwo jest lekkie
i wytrawne. Spore nagazowanie jest wyraźnie
wyczuwalne na podniebieniu i języku, co dodaje
lekkości i powoduje, że piwo jest bardzo pijalne.
Dość duża zawartość alkoholu nie powinna
sprawiać odczucia ostrości czy pieczenia.
Ogólne wrażenie: ciemne piwo o bogatym
owocowo-słodowym charakterze, dość mocne,
ale bardzo lekkie i delikatne w smaku. Wszystkie
nuty są bardzo delikatne i nienarzucające się.
Zawsze obecne są nuty korzenne, pochodzące od
specyficznych drożdży.
Przykłady komercyjne: Westmalle Dubbel, Sint
Brenardus Pater 6, Westvleteren 8, Chimay
Premiere, Pater Lieven Bruin, La Trappe Dubbel.