Styl wywodzący się z Anglii, powstał na początku XX wieku jako alternatywa dla butelkowanego mocniejszego Pale Ale. Oryginalnie serwowany z beczki grawitacyjnie lub za pomocą pomp ręcznych, bez wypychania piwa dwutlenkiem węgla z butli.
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 8-10º Blg
Zawartość alkoholu: 3-4% obj.
Goryczka: 25-35 IBU
Barwa: 8-28 EBC
Surowce i technologia: słód pale ale, amber albo/i słód crystal, można użyć niewielkich ilości słodu black by przyciemnić piwo. Najczęściej używane są chmiele angielskie. Pełne charakteru angielskie drożdże. Przeważnie używa się średnio siarczanową wodę.
Barwa: jasnożółta do jasnomiedzianej. Zazwyczaj klarowne.
Piana: niska, spowodowana niewielkim nasyceniem CO2. Kolor biały do kremowego.
Aromat: delikatne aromat słodowe mogą być uzupełniane małą ilością karmelu. Aromaty owocowe (estry) na średnim poziomie. Aromaty chmielowe głownie z tradycyjnych angielskich chmieli, choć można użyć też odmian amerykańskich, od niskiej, do średniej intensywności. Niska zawartość dwuacetylu jest akceptowalna.
Smak: niskie do średnich posmaki słodowe. Posmaki karmelowe mogą występować, ale nie są wymagane. Balans piwa z wyraźna przewagą goryczki. Posmaki estrowe są powszechnie spotykane i utrzymują się od słabych do bardzo wyraźnych. Finisz powinien być wytrawny.
Goryczka: wyraźna, szlachetna, jednak nie może całkowicie zdominować smaków słodowych, owocowych i chmielowych. Goryczka nie może być piekąca ani ściągająca. Odczucie w ustach: niskie nagazowanie, mała zawartość alkoholu decydują o gładkości i wysokiej pijalności tego piwa.
Ogólne wrażenie: najważniejszą cechą powinna być wysoka pijalność tego piwa. Lekkie, z niewielką zawartością alkoholu, niskim nasyceniem, jest typowym piwem sesyjnym. Balans zdecydowanie na goryczkę, lecz nie może dominować całkowicie posmaków słodowych.
Przykłady komercyjne: Fuller's Chiswick Bitter, Young's Bitter, Brains Bitter.