Zwane również Double, czyli podwójne, dubeltowe IPA. Jest to mocniej chmielona i mocniej alkoholowa wersja stylu India Pale Ale.Mimo, że piwa w stylu IPA znane są już od pierwszej połowy XVIII wieku to ich odmiana imperialna powstała dopiero w latach 90-tych XX wieku w Ameryce na fali warzenia kreatywnych piw rzemieślniczych. Przymiotniki Imperialne lub podwójne oznaczają wersję intensywniejszą,mocniejszą i bogatszą w odczucia aromatyczno smakowe niż odmiana bazowa.
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 18,0-24,0 °Blg
Ekstrakt końcowy: 2,6-5,1 °Blg
Zawartość alkoholu: 7,5-10,5% obj.
Goryczka: 65-120 IBU
Barwa: 10-26 EBC
Surowce i technologia: Główny zasyp słodowy stanowi słód Pale Ale, 80-90%. Do tego raczej jasne słody karmelowe. Niewielki dodatek słodu pszenicznego może poprawić stabilność piany.Zacieranie infuzyjne. Najczęściej stosowane są chmiele amerykańskie, które mogą uzupełniać odmiany angielskie lub inne szlachetne. Chmiele zwykle dawkowane są wielokrotnie, często stosowane jest chmielenie na zimno przez kilkanaście dni. Drożdże dające smak czysty,ewentualnie lekko estrowy. Woda miękka do średnio siarczanowej.
Aromat: Dominuje intensywny aromat chmielowy, cytrusowy i kwiatowy. Ze względu na częste zastosowanie chmielenia na zimno pojawić mogą się również aromaty żywicy, trawy i drewna. Wyczuwalne mogą być również nuty brzoskwini, marakui, rodzynków, orzecha,karmelu i ziół. Pochodzą one on alkoholi wyższych, estrów i słodów. Alkohol ze względu na wysoki poziom jest również wyczuwalny, jednak nigdy nie jest dominujący i ostry. Obecność diacetylu jest wadą.
Barwa: Barwa waha się od głęboko złotej poprzez pomarańczową, bursztynową, rubinową do miedzianej. Piwo klarowne, chociaż zmętnienie spowodowane chmieleniem na zimno nie jest wadą.
Piana: Piana jest biała lub lekko kremowa. Jest drobna, solidna, średnio trwała do trwałej.
Smak: W smaku dominuje chmiel i goryczka chmielowa. Smak odzwierciedla również cechy aromatyczne: cytrusowość, owocowość, żywicę,orzechy lub karmel. Piwo powinno mieć świeży,chmielowy charakter, dlatego elementy wskazujące na utlenienie lub starzenie się piwa są wadą. Słód charakteryzuje się z reguły czystym jęczmiennym smakiem, jednakże mogą występować nuty karmelowe lub prażone na niskim poziomie. Posmak jest średnio wytrawny do wytrawnego. Alkohol jest na poziomie średnim do wysokiego, jest wyczuwalny, ale niedominujący. W imperialnym IPA wszystkie elementy smaku są bardzo mocno zaznaczone,ale nieprzesadzone, wzajemnie wpływają na siebie zapewniając odpowiednią równowagę i harmonię.
Goryczka: stanowi ważny element stylu. Zawsze jest wyraźna i mocna, a nawet niezwykle mocna i dominująca. Mimo swojej mocy powinna być dobrze z balansowana słodem, być przyjemna i szlachetna. Cechy typu szorstkość, chropowatość są niepożądane. W wersjach ekstremalnie goryczkowych może występować lekki efekt ściągania lub pozostawania w ustach.
Wrażenie ogólne: Piwo to zdominowane jest przez chmiel i goryczkę chmielową, która osadzona jest na solidnym fundamencie słodowym. Występować mogą cechy aromatyczno-smakowe charakterystyczne zarówno dla chmieli amerykańskich jak również angielskich lub innych odmian szlachetnych. Od standardowego IPA różni się większym poziomem wszystkich elementów aromatyczno-smakowych,większą zawartością alkoholu i cukrów resztkowych. Zauważalna jest moda na nadawanie temu stylowi niezwykle silnych cech goryczkowych i dochodzenie niemal do granic IBU. Ważnym jest wówczas balans poszczególnych parametrów, tak aby chmielowa gorycz nie przesłoniła cech charakterystycznych stylu.
Przykłady komercyjne: Dogfish Head 90 MinuteIPA, Midtfyns Bryghus Double IPA, Deschutes HopHenge, Rogue I2PA, Poor Man’s IPA, PintaImperium Atakuje.